کوه پرسيد ز رود ** زير اين سقف كبود ** راز ماندن در چيست ؟؟!!!! **

گفت : در رفتن من **

كوه پرسيد : و من ؟؟!!!! ** گفت : ماندن تو !!!! **

بلبلي گفت : و من ؟؟!!!! **

خنده اي كرد و گفت : در غزل خواني تو !!!! **

آه از آن آبادي ** كه در آن كوه روَد ** رود مرداب شود **

و در آن بلبل سر گشته سرش را به گريبان ببرد **

و نخواند ديگر **

من و تو ، بلبل و كوه و روديم **

راز ماندن جز **

در خواندن من ** ماندن تو ،

رفتن ياران سفر كرده يمان نيست ،

بدان !!!!!!!!!!